april 28, 2020
van Vincent van Gogh*
Als de slaap niet komen wil,
lig ik met dichte ogen
te staren naar driedubbel licht
en hoor het stoten van de keu…
’t is om me heen doodstil.
Daarom stap ik uit mijn bed,
waarom zou ik niet mogen
beginnen aan een dubbel zicht
op wat de nacht mij brengen zal?
De keu is nu aan zet.
Staren doe ik nu niet meer,
heb scherp de keu voor ogen
en overwogen en gericht
stoot ik dan toe, ben ’t nog niet beu,
’t geklik klinkt keer op keer.
Als de slaap het van mij wint,
buig ik mijn hoofd, gebogen
begin ik in driedubbel licht
te dromen van de rode bal,
mijn nachtelijke vrind.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Interieur van een café bij nacht’
april 27, 2020
Allinnich giet er troch ’t bestean,
omdat er sin oan fisken hat
dy’t dreech te dielen binne,
solo stiet er skerp te sjen…
de fraach is: komt er ek tekoart?
It antwurd leit net foar de hân,
want op twa poaten kin er stean
om ’t lykwicht te bewarjen,
wjukjend lit er him ek sjen,
sosjaal… dan fljocht er justjes skean.
Sjedêr, de measten steane skean,
mar stean lykwols foar him model
as mienskip, ek op wjukken
yn formaasje, ’t is te sjen
dat dowen hâlde ’t stel yn tel.
