april 3, 2020
fan ûnbekend*
Lit ús harkje nei ’t ferhaal
fan Hera: ‘Kronos is myn heit,
dy’t my hiel opfriet by de berte,
myn broer Zeus hat my befrijd…
ús houlik wie in hillich feit.
Fjouwer bern fûn Zeus normaal
foar my, mar wol te min foar him,
hy hie syn eigen leafdeswetten,
hat syn drift oan froulju wijd…
as god wie hy yn ’t nimmen slim.
Is ’t in wûnder dat ik faak
jaloersk wie op dy froulju en
har bern, troch myn man Zeus oansetten?
Nea hat hy mei my sa frijd,
ik moast my rêde mei ús bern.
Zeus naam op myn kleien wraak
en hong my oan de polzen op,
in ambyld bûn er oan myn fuotten,
dat ik ha ferskriklik lit…
hoe kriich hy ’t yn syn gekke kop!
Wylst ik lei yn djippe sliep,
woe hy soan Herakles ta ha
myn molke foar in ivich libben,
drippen spatten troch de loft…
sjedêr, de Molkwei kaam der sa!’
* Byld ‘Hera’
april 2, 2020
fan William Turner*
It swarte goud is dold yn ’t tsjuster,
hise út ’e djipte wei,
it wurk fan grouwe kloeren,
like wurch as juster.
Te kostber foar de grouwe kloeren,
wurk jout waarmte dei en nacht,
it swarte goud giet fierder,
ek de nacht telt oeren.
Yn ’t ljocht fan fjurren en de moanne
lade kloeren skip nei skip,
it goud ferbrekt de stilte,
fier al fan de boarne.
It swarte goud sylt oer de weagen
foar ’t it opgiet yn it fjoer,
wat oerbliuwt is de jiske,
griis nei swart foar eagen.
* William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘Nachts stienkoal lade’