april 15, 2020
fan ûnbekend*
Lit de sânde klandler wêze
foar Laodiséa’s lije folk
en de sânde stjer syn ingel,
dat folk sil dyn brief lêze:
Ik kin dyn dwaan en litten,
dyn bestean is kâld noch hjit,
wiesto mar hjit of kâld,
mar do bist lij en silst nea switte.
Do hast dysels ryk makke,
sa’sto seist, hast gjin ferlet
fan wat dan ek, do bist
lykwols yn neare earmoed sakke.
Do silst grif riker wurde
mei myn goud en witte klean
silst drage, salve smarst
op ’t bline each, doch nei myn wurden.
Doch do dyn bêst, Ik klopje
by dy oan, ast iependochst,
kom Ik by dy deryn
foar ’t miel, dy woldied sil net stopje.
* Foto ‘Wetterliedings fan Laodiséa’
april 14, 2020
van Vincent van Gogh*
Ik ging naar ’t zuiden om het licht te zien,
dat kleur tevoorschijn roept,
zodat de schilder op het doek
zich kleurrijk uit kan leven,
uit het duister klautert bovendien.
Ik zocht in ’t zuiden lang om onderdak,
een plaats voor tafel, bed
en voor de kunst een atelier
om mij geheel te geven
aan de zonnebloem en bloesemtak.
Ik kreeg een woning van mevrouw Ginoux,
een huis felgeel van kleur,
geheel in stijl met wat ik vond
in ’t zuiden om te streven
streep voor streep naar overeenkomst toe.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Het Gele Huis te Arles’
