mei 1, 2020
fan Jacques-Louis David*
Twa folken strieden tsjin elkoar,
stêd Alba Longa tsjin stêd Rome,
’t kaam op twagefjochten del,
dêr wiene trijelingen foar.
Twa trijelingen yn de striid:
de Curiatii tsjin Horatii,
beide kanten strieden fel,
’t rûn út op sa’t it altyd giet.
Horatius, hy naaide út,
mar deade ûnderweis de trije
Curiatii, ’t kaam doe del
op fiif de dea yn… ’t einbeslút?
Stêd Rome hie de twastriid wûn,
mar mocht de kriichsheld earst net lije,
want hy stiek syn suster dea,
sy hie har hert de fijân jûn.
Foarst Tullus spriek úteinlik rjocht
yn oerlis mei it folk fan Rome:
‘Held Horatius, gjin skea
hast brocht, sy roude om ’e nocht.’
* Jacques-Louis David (1748-1825)
Skilderij ‘De eed fan de Horatii’
(oan harren heit: winne of stjerre)
april 30, 2020
fan Knud Baade*
De brâning hat mei wite kloeren
it sylskip krigen yn de macht,
gjin anker krijt no noch hâldfêst
oan steile rotsen, hurd en wreed
yn oparbeidzjen mei de weagen;
ien is oerbleaun yn it roekenêst,
hy wachtet op syn lêste oere.
De rotsen ha gesichten krigen
yn waar en wyn by dei en nacht
en soargje sels foar har hâldfêst,
se stoarje nei fortún en need
mei altyd ûnoandiene eagen,
stoarm of stilte, beide binne bêst,
se kinne oer in ramp net lige.
‘Fortuna’ koe it lot net twinge,
dat weagen makken gripend jacht
op har en krigen rap hâldfêst;
de rotsen makken harren breed,
sa ha se ’t folk fan ’t dek ôfreage,
tagelyk mei lûken, gyk en mêst,
in wrak bleau oer om ’t oer te bringen.
* Knud Baade (1808-1879)
Skilderij ‘Skipbrek’
Skilderij ‘Fortuna’
