mei 3, 2020
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Margaretha Geertruida,
famke, berne yn in Fryske stêd,
har dûbelnamme is bysûnder,
mar te lang, wie lang net rêd
genôch en die foar oare ûnder.
Grinzen koe it famke net goed oer,
se bleau net stean, gie der oerhinne,
yn har lôge al it fjoer,
as diggelflammen soe it rinne.
Mata Hari,
dûnseresse oer tsientûzen myl,
har dûbelnamme is bysûnder,
koart genôch, folslein yn styl,
har linigens kaam oer as wûnder.
Grinzen wiene Mata Hari oer,
se gie der yn har styl oerhinne,
freon of fijân, ’t joech gjin moer,
sy waard fan elkenien freondinne.
Mata Hari,
dûnseresse fan de koarte doer,
se libbe dûbel, ’t wie gjin wûnder
dat foar har de rop klonk: ‘Fjoer!’
Sy bliuwt noch withoelang bysûnder.
* Foto ‘Mata Hari’
** Sêne út in film út 1920 ‘Eksekúsje’
mei 2, 2020
fan Albrecht Dürer*
Doe’t it sechde segel iepenbriek,
begûn de ierde fûl te skodzjen,
waard de sinne swart as roet,
de moanne kriich de kleur fan ’t bloed,
de stjerren foelen op ’e ierde
lykas figen troch de hurde wyn
telâne komme yn it slyk,
de himel waard foargoed oprôle,
berch en eilân kamen fan it plak
en fûnen fierderop ûntwyk;
neat hiene keningen te bieden,
de riken sochten ûnderdak
yn hoalen en yn keale grotten,
alle pommeranten âlen:
‘Berch en rots, fal op ús del,
jou ús in skûlplak foar de grime
fan de Heare God en fan it Laam,
wa hâldt it op ’e fuotten?
* Albrecht Dürer (1471-1528)
Yllustraasje ‘It sechde segel’