mei 24, 2020
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Tegearre oer de dûnsflier swiere
wie fan krún oant tean it nocht
en wurk fan Vernon en Irene,
sy ha de hichte socht
en mochten ’t libben fiere.
Sy hie it hier koart foar de holle,
wat modern wie, ’t hiet de bob,
sy joech de wrâld dy styl te lien,
berikte sels de top,
lykas de measten wolle.
Mar wol moast sy har man ferlieze,
as piloat fûn hy de dea;
har kapsel drûge noch gjin trien,
mar ’t dûnsjen wie as brea…
sy hie neat oars te kiezen.
* Foto ‘Vernon en Irene Castle’
** Foto ‘Irene Castle’
mei 23, 2020
fan ûnbekend*
In earn fleach by de himel lâns,
al roppend trije kear it wee
oer ’t minskdom op ’e ierde:
‘Alles rekket út balâns.’
De fiifde stjit fan de trompet
rôp op it fallen fan in stjer,
dy’t nei de ôfgrûn fierde,
hiel it folk mei kwea besmet.
De stjer kriich fan de put de kaai,
sprinkhoannen kamen mei de reek
derút, oer hiel de ierde
namen dy it lijen mei.
Fiif moannen ha se pine brocht
foar al it folk mei kwea besmet,
dat folle leaver stjerre
woe as libje sûnder ljocht…
… dat troch dy bisten opheind waard
mei wjukken as in oarlochswein,
fan fierren al te hearren…
meunsters, stikelich fan aard.
* Yllustraasje ‘De fiifde trompet’