mei 9, 2020
fan ûnbekend*
Fjouwer ingels seach ik stean
op ierde, op ’e fjouwer hoeken
dêr’t de wyn weikomt,
dy’t gjin kâns kriich om te waaien,
want de ingels lieten him net gean;
in oare ingel seach ik rizen
sa’t de sinne ek opkomt
yn ’t easten, mei Gods segel
moast er nei syn maten swaaie,
wylst er rôp:
‘Tamtaerje ierde, see en beammen net,
Gods feinten krije earst,
al binne it ek noch safolle,
foar it segel op ’e holle:
tolve stammen, tolvetûzen
út in stam, sy ha it ret.’
* Yllustraasje ‘Fjouwer ingels keare de wyn’
mei 8, 2020
fan ûnbekend*
‘Romeinen, flechtsje nei de stêd
en bliuw net langer op ’e ikker,
de Etrusken stampe op ús ta!’
klonk rûnom oer it gea,
dat dreunde fan de rappe trêd.
Horatius bleau lykwols stean
op ’t plak tichtby de Tiberbrêge,
dy’t strategysk foar de fijân wie:
‘Romeinen, no of nea,
brek ôf, ik fjochtsje as in earn!’
Mei moed hold hy de fijân tsjin,
gjin spear hat wêr dan ek him troffen,
nettsjinsteande hy allinnich wie;
de brêge rekke dea,
dat Romes strjitten bleauwen skjin.
Horatius kaam swimmend oer
de Tiber, dy’t de fijân kearde:
‘Wit, Romeinen, hokker held jim ha!’
Hy kriich rûnom yn ’t gea
fan Rome ikkers en waard boer.
* Fan in ûnbekende learling
fan Giovanni Battista Tiepolo (1696-1770)
Skilderij ‘Horatius ferdigenet Rome
tsjin de Etrusken’