juni 1, 2020
Hy neamt himsels de presidint
en mient hy kin de hiele wrâld oersjen
fan hjir nei dêr en wer werom,
wol ha dat elkenien him ken.
Hy neamt himsels yntelligint
en mient fan him is elkenien in fan,
de oar is yn syn eagen dom,
hy is it dy’t de stimmen wint.
Syn eigen stim is wol bekend:
in krassend lûd dat gjin betsjutting ken,
fan hjir nei dêr en wer werom,
hy fynt dat hy him nea fersint.
Hy sjocht de beam as monumint,
op deade tûken lit er him ’t leafst sjen,
as ’t útkomt, neamt er him blank from,
de fraach is… wurdt sa’nien demint?
Hy neamt himsels in blanke fint,
mar wjukket mei in swarte geast, ferlern
is ’t folk dat wjukket like krom
en folget sa de presidint.
mei 31, 2020
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
fan ûnbekend***
It moast der wol fan komme,
want de steaten wiene oarlochslam,
de folken hiene fredeshonger,
stadich dôve sa de felle flam.
It bolderjen ferstomme,
mei de fjirtjin punten op papier
wie Woodrow Wilson fredesjonger,
syn harmoanysk machtsliet rikte fier.
It tsarelûd ferstomme
ek, troch kûgels, ’t liet fan skot nei skot,
de Russen harken nei de tonger
fan de bolsjewiken, ’t waard har lot.
De keizer mocht wol komme
nei it buorfolk, yn de kriich neutraal,
troch hakjen fielde hy him jonger…
’t oarlochsdrama bleau it kearnferhaal.
De folken ha ferromme
azeme, want einlings wie ’t safier,
men koe foarearst fan frede sjonge…
klonk it fredesliet wol duorjend blier?
* Skilderij ‘Presidint Woodrow Wilson’
** Skilderij ‘Tsaar Nicolaas II’
*** Skilderij ‘Keizer Willem II’
