mei 14, 2020
fan Joseph Denis Odevaere*
Unôfhinklik woed er wêze,
dichter fan de romantyk
mei gefoelens foar de Griken,
strider foar dat âlde folk…
al jong wie hy in lyk.
Op ’e kiste is te lêzen
wurk fan him mei elk in krâns,
foar geweld woe hy net wike,
focht foar frijheid tsjin de Turk,
mar rekke út balâns.
Hege koarts kriich him te pakken,
’t striidfjild waard syn eigen bêd,
fjurrich seach er, sa die bliken,
nei de sege fan de Gryk:
de krânse fol mei blêd.
Ljocht fan lampe en de moanne
skampe oer de deade lea…
dichter dy’t de keunst ferrike.
* Joseph Denis Odevaere (1775-1830)
Skilderij ‘De dea fan Lord Byron’
mei 13, 2020
fan ûnbekend*
Foar myn eagen kaam in smite folk
út alle stammen, alle naasjes,
folk dat net te tellen wie,
yn wite klean, palmtûken yn de hân,
folk dat foar de troan
en foar it Laam stie,
lûd rôp it, ien fan toan:
‘It heil komt fan ús God,
dy’t op ’e troan sit, ek fan ’t Laam.’
Foar myn eagen kamen himelingen:
ingels, âldsten, wêzens yn in staasje
nei de troan, se songen, ien fan toan:
‘Wiswier, de lof, de hearlikheid,
de wiisheid, eare, macht en krêft,
dy komme ta oan God yn ivichheid.’
Ien fan de âldsten spriek my oan:
‘Dit folk komt út benearingen
fan honger, toarst en ek ferfolging
en drage allegearre wite klean,
dy’t wosken binne yn it bloed fan ’t Laam,
dat harren weidzje sil, dêrnei sil ’t gean
nei wetterboarnen fan it libben
en is it wer ta kalmte kaam,
God sil de triennen út ’e eagen feie.’
* Yllustraasje ‘Folk dat net te tellen is’