juni 7, 2020
fan ûnbekend*
fan Wilfred Owen**
Hoe koe hy yn it libben slagje
as de âldste soan fan fjouwer bern
sûnder beurs om troch te learen?
Wol mei aspiraasje om mei ’t wurd
syn eigen lot te kearen.
Hy seach romantysk nei it leger,
koe de djipte yn de grûn net sjen,
ek it deadzjend gas net rûke,
harke amper nei it wize wurd…
koe hy syn lot ûntdûke?
De wrâldstriid waard foar him in trauma,
dy’t in gat yn eigen djipte sloech,
him as dichter ynspirearre,
nea wie skreaun sa’n byldzjend, djipgeand wurd,
’t waard yn it brein gravearre.
It waard foar Wilfreds mem in trauma,
doe’t de klok foar dea en frede sloech,
as soldaat hie hy ’t net helle,
lykwols libbe hy noch yn syn wurd
om ’t drama te fertellen.
* Foto ‘Wilfred Owen’
** Gedicht ‘Anthem For Doomed Youth’
juni 6, 2020
fan Jophra*
Twa tekens kamen oan de himel:
in frou mei sinne, moanne,
tolve stjerren op ’e kroan;
in draak mei koppen, hoarnen,
diademen op ’e kop…
úteinlik gie it om de soan.
De soan waard troch de frou ferwachte,
se raasde fan de pine
by de berte, ’t gie har oan.
De ierde koe de draak ferwachtsje
en stjerren dy’t net skine
soene, ’t kaam op lijen oan.
De soan wie noch mar krekt op ierde
of hy soe iten wurde
troch de draak, mar ’t gie net oan.
God hat him nei de himel helle,
de frou is op ’e flecht slein,
sy kaam oan yn de woestyn.
* Jophra (1919-1998)
Skilderij ‘De frou, it bern en de draak’