juni 13, 2020
fan ûnbekend*
Nei’t de draak op ierde smiten wie,
gie hy de frou rap achternei,
dy’t de jonge op ’e wrâld brocht hie.
De frou kriich wjukken fan de grutte earn
om te ûntkommen oan de draak,
de woestyn, dêr soe se hinne gean.
Op it iepenst kaam de grutte bek,
de frou kriich wetter achternei,
in rivier, neat wie de draak te gek.
De ierde seach de frou har bangens oan
en die de mûle iepen foar
de rivier, poer klonk de draketoan.
Oarloch waard it tsjin de oare bern,
de tsjûgen fan de Hear syn wei,
op it strân wie doe de draak te sjen.
* Yllustraasje ‘Frou en draak’
juni 12, 2020
fan John William Waterhouse*
Iason, keninklik syn bloed,
belibbe party aventoeren;
mei tsjoenderskeunst en moed
gie hy op wei nei ’t gouden flues.
Foar’t er rekke op ’e troan
moast hy it flues yn hannen krije,
hy kaam der net sa maklik oan,
in meunster fielde him dêr thús.
Iason , lang al op ’en paad,
kriich fan Madeira wûndersalve,
it meunster rekke fan de kaart,
sadat it flues foar ’t gripen lei.
’t Rûn mei Iason net goed ôf,
hy mocht Madeira net mear lije,
foar him wie Glauke doe de frou,
syn wei rûn dea, hy rekke wei.
* John William Waterhouse (1849-1917)
Skilderij ‘Iason en Madeira’