mei 23, 2020
fan ûnbekend*
In earn fleach by de himel lâns,
al roppend trije kear it wee
oer ’t minskdom op ’e ierde:
‘Alles rekket út balâns.’
De fiifde stjit fan de trompet
rôp op it fallen fan in stjer,
dy’t nei de ôfgrûn fierde,
hiel it folk mei kwea besmet.
De stjer kriich fan de put de kaai,
sprinkhoannen kamen mei de reek
derút, oer hiel de ierde
namen dy it lijen mei.
Fiif moannen ha se pine brocht
foar al it folk mei kwea besmet,
dat folle leaver stjerre
woe as libje sûnder ljocht…
… dat troch dy bisten opheind waard
mei wjukken as in oarlochswein,
fan fierren al te hearren…
meunsters, stikelich fan aard.
* Yllustraasje ‘De fiifde trompet’
mei 22, 2020
fan Bartholomeus Spranger*
Hy wie de soan fan Hermes,
Aphrodite wie syn mem,
mar beide lieten him allinne
op berch Ida, dêr’t hy grutbrocht waard
troch nimfen… dûbel soe ’t ferrinne.
Al jong teach hy de wrâld yn,
harkjend nei syn eigen stim:
‘Do kinst fan nimfen neat mear leare,
folgje op ’en paad dyn eigen aard!’
Dochs woe ien nimf mei him ferkeare.
Salmakis wie fereale.
mar hy fielde neat foar har;
doe’t hy him wosk yn streamend wetter,
waarden beide ien mei dûbel aard:
hermaphroditos… wie dit better?
’t Wie better as in heale,
want wa’t dûbel is, hat kar
út man en frou, it kin frjemd rinne.
* Bartholomeus Spranger (1546-1611)
Skilderij ‘Hermaphroditos en Salmakis’
