juli 7, 2020
van Vincent van Gogh*
Het golft, ’t is niet om aan te zien
en daarom kijk ik recht vooruit,
toch heb ik niets voor ogen
om naar uit te kijken,
’t is de nietigheid waarop ik stuit.
Is dit de prijs die ik verdien,
het doek met een verschrikt gezicht,
dat spreekt uit felle ogen?
Niet te vergelijken
met hetgeen ik eerder heb verricht.
Ik richtte mij toen op een doek
dat spiegelde een kalm gemoed,
want ik had iets voor ogen
wat mij aan zou reiken
inspiratie, die het stralen doet.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Zelfportret’
Schilderij ‘Zelfportret uit begin 1888’
juli 6, 2020
Wannear’t gjin tûke draacht in blêd,
de dei úteinset mei in grauwe loft,
de wyn krûpt by de fearren yn,
dan hâldt de moarntiid efkes skoft
foar wa’t noch dreamt op bêd.
Wa wit de dreamen fan in swan,
dy’t him by ’t earste deiljocht driuwe lit
en oerjout oan de sterke wyn,
dy’t winters fan gjin wiken wit,
dêr wit de swan ek fan.
De wyn stekt him syn dreamen yn
fan simmerdeis by himelsblauwe loft
al ier de brede wjukken út
en fleane om dêrnei in skoft
gjin kop te sjen… ‘t is skyn.
