juni 23, 2020
van Vincent van Gogh*
De waarheid ligt niet in de verte,
waar de toren niet veel hoger reikt
dan lage heuvels, waar de horizon
zich ook verschuilt als ’t nachtlicht wijkt.
Cipressen tonen trots hun hoogte,
want de breedte spreekt veel minder aan,
zij reiken naar de wolken of de zon,
’s nachts naar de sterren en de maan.
Maar ik klim hoger dan de toren
en cipressen om ’t heelal te zien,
ik ben een veldheer als Napoleon,
een veld van sterren, bovendien…
… geef ik hun krachtenveld allure,
golvend als de Stille Oceaan,
verbroken stilte door de hoge toon
van sferen… om bij stil te staan.
Geen mens kan mij dan nog bereiken,
want ik ga er algeheel in op,
mijn aardse vader heeft aan mij geen zoon,
ik woon al golvend op de top.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Sterrennacht’
juni 22, 2020
Poseidon is syn namme,
god fan it hynder en de see,
dêr’t hy geregeld opdûkt
om it skipsfolk acht te slaan,
hy is ta bystean ree.
Hy hat neat mei rivieren,
kanalen binne him te smel,
it is de see dy’t oan him
lûkt, de hynders sil er jaan
de spoaren mei de yell:
‘Hop, hop, myn dryste dieren,
seehynders ha de gong deryn,
elk swyn is ien tefolle,
lit dat bist mar yn de waan
dat ús bestean is skyn.
Wat seit myn goadenamme,
skreaun op in skip foar it kanaal?
Neat oars as skyn en misbrûk,
op ’e see ha ik de baan
te skinken kleare taal.’
