juli 1, 2020
fan ûnbekend*
In wolk seach ’k yn myn fisioen,
ljocht as de minskesoan,
in ingel dy’t dêr klear op siet,
hy droech in gouden kroan
en hie in sichte yn de hân,
waard mei de ierde nau ferbûn.
Doe kaam in twadde ingel út
de hege timpel wei,
lûd roppend: ‘Slaan de sichte yn
it nôt, it is de dei
om skerp te sichtsjen, ’t is no ryp!’
De risping folge dit beslút.
In tredde ingel kaam foar ’t ljocht,
ek mei in sichte yn
de hân en klear om ta te slaan;
in fjirde ingel syn
skerp lûd kaam op itselde del:
‘De druven rispje is dyn rjocht!’
De druveparse waard it byld
fan God syn grime oer
it kwea op ierde, dat it bloed
rûn fier de fjilden oer.
Yllustraasje ‘Ingel mei de sichte’
juni 30, 2020
van Vincent van Gogh*
Het is de vraag wie ik nu ben,
de maaier of toch nog mijzelf,
die schildert om verlichting
van voortdurend op en neer,
het is de vraag of ik mij ken.
De maaier zwaait de sikkel ’t hoogst,
het toppunt om daarna te slaan
zijn slag ver naar beneden,
’t gaat voortdurend op en neer,
voor mij de vraag, voor hem de oogst.
Ik zou de maaier willen zijn,
de blik alleen gericht op gerst,
geen aandacht voor de stralen
van de zon en ’t warme weer,
slechts spieren doen een maaier pijn.
Het is geen vraag hoe ik mij voel,
door ver en verder en het verst
gejaagd, weer zonder richting,
’t gaat voortdurend op en neer,
Ik mis de oogst als hoogste doel.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Gerstveld met maaier
in de namiddag’