juni 24, 2020
fan ûnbekend*
It Laam seach ik op Sion stean
mei tolve kear wol tolvetûzen
minsken mei syn namme,
ek dy fan de Heit,
foar har ’t fertsjinne lean.
Doe hearde ik it lûd
fan wetterfloeden, ek fan tonger,
’t wie gjin fêststeand feit,
omdat it klonk as harpespyljen.
De tolve kear wol tolvetûzen
songen ’t liet dat net te learen wie,
foar fjouwer wêzens en de âldsten,
’t gie mei ynmoed, dat it har wat die.
De tolve kear wol tolvetûzen,
sûnder lek of brek,
wiene frijkocht troch it Laam,
dat noed foar harren stie.
* Yllustraasje ‘It Laam en de mannichte’
juni 23, 2020
van Vincent van Gogh*
De waarheid ligt niet in de verte,
waar de toren niet veel hoger reikt
dan lage heuvels, waar de horizon
zich ook verschuilt als ’t nachtlicht wijkt.
Cipressen tonen trots hun hoogte,
want de breedte spreekt veel minder aan,
zij reiken naar de wolken of de zon,
’s nachts naar de sterren en de maan.
Maar ik klim hoger dan de toren
en cipressen om ’t heelal te zien,
ik ben een veldheer als Napoleon,
een veld van sterren, bovendien…
… geef ik hun krachtenveld allure,
golvend als de Stille Oceaan,
verbroken stilte door de hoge toon
van sferen… om bij stil te staan.
Geen mens kan mij dan nog bereiken,
want ik ga er algeheel in op,
mijn aardse vader heeft aan mij geen zoon,
ik woon al golvend op de top.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Sterrennacht’