juni 26, 2020
fan ûnbekend*
Fan Apollo waard Kreousa swier,
sy woene fan elkoar neat witte,
dat it jonkje Ion wist ek net
wat hy eins oan syn âlden hie,
hy fielde him ferlitten.
Delphi seach yn him in timpelfeint;
sa tusken prysters en orakel
kriich hy útsicht op Atenes troan,
omdat hy kenings styfsoan wie,
foar Ion in merakel.
Mar Kreousa fielde har ferlern,
woe fan Atenes troan neat witte,
wol fan wraak op kenings frjemde soan,
har eigen, mar dat wist sy net,
dochs soe sy ’t moardzjen litte.
Ion rekke op Atenes troan,
as soan en styfsoan in spektakel.
Byld ‘Apollo’
juni 25, 2020
fan Jan Toorop*
De dei wie stadich nei de jûn rûn
nei’t sy al hastich yn de moarn
nei ’t wurk op ’t lân rûn wiene
mei de skeppe doe noch yn de rêst…
it wie de frijheid dy’t har bûn.
De frijheid dy’t in protte jûn hie
oan nocht oan ’t wurk op eigen grûn,
dat sy al jierren diene
mei de lea noch sûn, fan wurk nei rêst,
it wie de frijheid dy’t it die.
De tiid wie stadich nei de ein rûn
fan groei en bloei, wat kaam hurd oan;
de frijheid dy’t sy hiene,
joech behalve nocht, geregeld lêst,
sy wurken oant de lette jûn.
* Jan Toorop (1858-1928)
Skilderij ‘Wer nei hûs’