juni 30, 2020
van Vincent van Gogh*
Het is de vraag wie ik nu ben,
de maaier of toch nog mijzelf,
die schildert om verlichting
van voortdurend op en neer,
het is de vraag of ik mij ken.
De maaier zwaait de sikkel ’t hoogst,
het toppunt om daarna te slaan
zijn slag ver naar beneden,
’t gaat voortdurend op en neer,
voor mij de vraag, voor hem de oogst.
Ik zou de maaier willen zijn,
de blik alleen gericht op gerst,
geen aandacht voor de stralen
van de zon en ’t warme weer,
slechts spieren doen een maaier pijn.
Het is geen vraag hoe ik mij voel,
door ver en verder en het verst
gejaagd, weer zonder richting,
’t gaat voortdurend op en neer,
Ik mis de oogst als hoogste doel.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Gerstveld met maaier
in de namiddag’
juni 29, 2020
Net ien wurdt samar setten
op ’e ierde sûnder achtergrûn,
elk stammet fan in rige ôf,
de âlde stam wurdt net fergetten.
De âlde stam fan jierren
lang mei rjochte rêch en altyd sûn,
hie op ’en doer syn simmers hân,
de winter hat him iepenbiere
mei tûken sûnder blêden
yn de maitiid; doe’t de tiid ferrûn,
ferlear de stam syn krêft en bast,
it libben wie net mear te rêden.
De stam wurdt net fergetten,
stiet as teken op ’e achtergrûn:
‘Elk stammet fan in rige ôf,
dy’t trochrint, mar myn tiid is sletten.’