juli 29, 2020
van Vincent van Gogh*
Mijn pad gaat over doornen,
rozen zijn gauw uitgebloeid,
want na een dagdeel euforie
vanwege ’t juiste kleurgebruik,
voel ik mijn handen weer geboeid.
Kon ik mijn pad maar leggen
verder dan de horizon,
wat scheelde mij een zere knie;
ik snoof bij elke rozenstruik
en handelde zo goed ik kon.
Ik handel nu met stenen,
kan mijn kleuren daaraan kwijt,
geen mens die ik ze kopen zie;
de rozen die ik nu weer ruik,
beloven me de juiste tijd.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘De stratenmakers’
juli 28, 2020
fan ûnbekend*
In sterke ingel bûgde him
en tilde op in grouwe stien,
dy’t hy de see ykeilde,
doe klonk bolderjend syn stim:
Lykas de stien wurdt mei geweld
it grutte Babylon delkeild…
wa kin de stêd noch fine
as de djippe delgong telt?
Gjin harpe jout mear lûd, skalmei
en ek trompet ha net de krêft
noch om oer ’t gea te klinken,
wat muzyk brocht, is foarby.
Men fynt net mear in hantwurksman,
de rike keaplju ha ferlern…
wat is der noch te fieren?
Feesten heart men neat mear fan.
Mei ’t grutte Babylon is ’t dien,
de stêd fan it fergetten bloed
fan hillige profeten…
delkeild wurdt de grouwe stien.
* Foto ‘It oardiel oer Babylon’
