juli 10, 2020
fan Cornelis Corneliszoon van Haarlem*
Lit Ixion mar ivich draaie
op it rêd as straf foar moard
op skoanheit dy’t de breidsskat helle:
de groeven kûle like snoad,
sels foel er djipper, koe net swaaie…
… nei Zeus, dy’t earst ferjoech mar letter
poer waard, om’t er Hera tsjin
syn liif ha woe, hy moast doe draaie
mei slangen bûn fan foet nei kin,
foar goaden koe sa’n straf net better.
* Cornelis Corneliszoon van Haarlem (1562-1638)
Skilderij ‘De fal fan Ixion’
juli 9, 2020
fan Rembrandt*
De stôk is foar de linkerhân
as steun om ’t rjochte paad te finen,
want de eachopslach is leech;
sa giet er op ’e taast syn wei
en lit it ljocht foar ’t minskdom skine.
Syn rjochterhân helpt om de klam
al sprekkend op it wurd te lizzen
dat derút springt, like heech
en fier as Odysseus op wei
nei Penelope om te sizzen:
‘Ik bin der wer, dyn rjochterhân
dy’t salang oer de ierde swalke,
iepen hie ik ear en each,
it gie der somtiids rûch omwei,
it kolke ûnder tongerwolken.’
De mûle streamt fan wurden oer,
de dichter wol de floed net keare,
sin nei sin as weach nei weach,
de skriuwer kin der net foarwei,
Homerus krijt lykwols de eare.
* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘Homerus’