juli 28, 2020
fan ûnbekend*
In sterke ingel bûgde him
en tilde op in grouwe stien,
dy’t hy de see ykeilde,
doe klonk bolderjend syn stim:
Lykas de stien wurdt mei geweld
it grutte Babylon delkeild…
wa kin de stêd noch fine
as de djippe delgong telt?
Gjin harpe jout mear lûd, skalmei
en ek trompet ha net de krêft
noch om oer ’t gea te klinken,
wat muzyk brocht, is foarby.
Men fynt net mear in hantwurksman,
de rike keaplju ha ferlern…
wat is der noch te fieren?
Feesten heart men neat mear fan.
Mei ’t grutte Babylon is ’t dien,
de stêd fan it fergetten bloed
fan hillige profeten…
delkeild wurdt de grouwe stien.
* Foto ‘It oardiel oer Babylon’
juli 27, 2020
Foar har gjin oardel meter
fan har bern, krekt út ’e dop,
benijd nei al it nije
wat op ’e wrâld te krijen is,
foar harren kin ’t net op.
Net fierder as in meter
is de ôfstân dy’t mem hâldt,
it binne mear as trije,
it giet mei twa derby soms mis,
it leit him oan de rôt.
Sy hat it minder troffen
yn har libben sûnder kroas,
sy koe de dea net mije,
it is no ienkear sa’t it is,
it lei foar har net oars.
