september 3, 2020
fan Aleksej Aleksandrovitsj Volter*
Sjedêr de sterke Sovjetminske,
wurker yn de nije tiid
fan fjoer dat bûcht it hurdste stiel,
syn eachopslach sjocht wiid en siid,
hy kiest mar ien út tûzen winsken.
Syn kar falt op ’e sterke spieren
foar de moker op it stiel,
sadat it fjoer spat út ’e rails;
it lichem stielet sa de siel
om foar de wrâld de steat te sieren.
Hoe lang kin hy syn tûzen winsken
ûnderdrukke foar de steat,
dy’t him ferheget ta in held
fan inkeld wurk en fierder neat,
op ’t lêst is hy ek mar in minske.
* Aleksej Aleksandrovitsj Volter (1889- 1973)
Skilderij ‘Stjitarbeider/Bouwer fan it sosjalisme’
september 2, 2020
fan ûnbekend*
Doe hearde ik in ingelstim:
‘Ik wiis dy oan de breid fan ’t Laam,
kom mei de hege berch op,
sjedêr de stêd Jeruzalem.’
De stêd kaam út ’e himel wei,
toaid mei de gloarje fan de Hear,
de glâns lykas fan jaspis,
mear strieljend as op ljochtskyndei.
In hege muorre om de stêd
mei tolve poarten om deryn,
de nammen fan de stammen
dêrop skreaun, elk op ’t eigen mêd.
De tolve stiennen yn de grûn
as dragers fan de muorre, as
it byld fan de apostels,
sa is de stêd it boadskip jûn.
De gouden mjitstôk kaam te pas
foar ’t mjitten fan de hiele stêd,
in mearfâld fan tal tolve,
gjin stien kaam fan de oaren los.
Der stie gjin timpel yn de stêd,
omdat de Hear de timpel wie,
hy ljochtet mei syn gloarje
de folken by, licht is har trêd…
… om skatten yn te dragen.
* Yllustraasje ‘It nije Jeruzalem’