september 19, 2020
fan Gustave Doré*
As Preker gean ik troch de tiid,
hoewol’t ik ’t leafst net preekje wol,
neam my mar timpellearaar,
want ik lear ek yn dy rol.
In soan fan David bin ik ek,
de kening fan Jeruzalem,
syn geast is oer my kommen,
dat ik sprek ek neffens him.
As soan bin ik gjin Salomo,
dy’t bea om wiisheid foar ’t belied
om oer syn folk te fieren,
soms kaam ’t wurd net ta de died.
Nei wiisheid socht ik libbenslang,
heech yn de loft en op ’e grûn,
op elke wiffe wize,
mar wat ha ik sa al fûn?
Yllustraasje ‘Preker’
september 18, 2020
fan ûnbekend*
Hy hie de kriichsnocht fan syn heit,
dy’t wûn de slach by Maraton,
mar letter dochs it pleit ferlear
en yn de finzenis belâne…
Kimon hat syn lyk befrijd
en joech him mei dy slach de ear.
De soan hie nocht oan polityk,
mei Sparta sleat hy in ferbûn,
sadat Athene frede kriich
fan ’t sintrum nei de râne,
oeral waard wer folop boud…
sa wûn de stêd mei stien de kriich…
… dêr’t Kimon rynsk it jild foar joech
as pommerant mei kapitaal,
dat hy ek stiek yn blêd en blom,
foar’t folk de griene sône,
dêr’t hysels net komme mocht…
ferballe waard er, fuort syn rom.
* Byld ‘Kimon’