november 9, 2020
Wannear’t de wolken mei de sinne boartsje
sûnder ek mar ien drip los te litten,
slacht it gea foar master op,
fertelt hoefier de paden rinne.
De master struit syn wiisheid oeral hinne,
wiisheid dy’t de wittenskip net mjitte
kin, natuerlik is de rop
fan master yn al syn ferhalen.
Ferhalen dêr’t syn learlingen nei tale,
want it minskdom hat it sitte litten,
sloech syn master foar de kop,
mar hjoed sil ’t oars, it moat dochs kinne…
Sjoch hoe’t de paden nei de fierte rinne,
dêr’t de takomst leit, it wolkom hjitten
bart al boartsjend sûnder stop
troch wolken, sinne, ek troch master.
november 8, 2020
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Tiid en romte as in twaspan,
sa seach Einstein dy relaasje:
relativiteit yn it hielal,
de wittenskip kriich faasje.
Mei ’t kompas hat Albert boarte,
’t waard foar him in rjochtingwizer
nei it noarden en de wittenskip,
troch ’t witten waard er wizer.
Syn fioele liet er klinke
om yn harmony te kommen
mei syn tinzen oer in grut ferbân,
sa waard syn geast ferromme.
Iepen stie er foar ’t mystearje
yn relaasje mei it witten,
’t waard foar him in wei nei God Natoer…
wa koe him mear ûnthjitte?
Mei de wittenskip as basis,
libjend in de heechste sfearen
fan de kosmos, kriich er de Nobel-
priis, yn relaasje eare.
* Foto ‘Albert Einstein as jonkje’
** Foto ‘Albert Einstein as âldere man’
