november 11, 2020
fan ûnbekend*
It is faak krekt oarsom en better
as wat men gewoanwei seit:
it treurjen komt djip út it moed,
wylst laitsjen op ’e flakte leit.
In goede namme bliuwt yn wêzen,
giet de drager achternei,
wylst oalje op ’en doer ferdampt,
wurdt daliks yn de romte wei.
In hûs dêr’t feest fierd wurdt, hat minder
as in hûs fan djippe rou,
want yn it lêste sprekt de ein
as teken fan ultime trou.
’t Is better om nei straf te harkjen
fan in wize dy’t it mient,
as nei de lofsang fan in dwaas,
dy’t fan in oar de noaten lient.
Lit jild in wize net ta dwaasheid
liede, want dan draait it om
omkeaperij, wat skea bringt oan
it hert; wat rjocht is, wurdt dan krom.
Beskermje kinne jild en wiisheid
beide, mar de wiisheid is
in foarrjocht om’t dy libben jout,
in erfskip rint men wolris mis.
Wês bliid mei ’t goede yn it libben,
mar wannear’t it minder giet,
hâld foar de takomst goede moed,
God jout de freugde en fertriet.
Yllustraasje ‘Wiisheid’
november 10, 2020
van Vincent van Gogh*
Ik heb de plek geschilderd
waar het eens gebeuren zal,
waar geen mens dan komen zal,
waar alles is verwilderd.
Die plek heb ik gekozen
voor mijn allerlaatste val,
blind liep ik vaak in de val
van doornen zonder rozen.
Dan wordt de hemel duister
als ik door de velden loop,
in de stilte richt de loop
en naar het ruisen luister.
Ik zie nog hoe ik schilder,
maar ik heb geen doek te koop,
zelf heb ik ook niets te koop…
’t vooruitzicht maakt me milder.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Landschap met donkere hemel’