oktober 7, 2020
fan ûnbekend*
Doe kearde ik my om en seach
de wurken fan myn hannen,
al myn skreppen en myn skuorren,
allegearre wie it neat,
jacht meitsje op ’e wyn.
Ik kriich de wiisheid yn it each,
ferlike dy mei dwaasheid,
seach ’t ferskil fan ljocht en tsjuster,
mar ’t wie allebeide neat,
jacht meitsje op ’e wyn.
Wa’t nei my komt, sil wat ik wiis
beskrept ha, samar krije,
ek al libbet er yn ’t tsjuster,
dus is ’t allegearre neat,
jacht meitsje op ’e wyn.
Wat men beskrept hat, is in griis,
want alle libbensdagen
hat men ûnder leed te lijen,
allegearre is it neat,
jacht meitsje op ’e wyn.
Op ien manier is ’t minskdom wiis:
genietsje fan it libben
út Gods hân, dus ite, drinke
mei ferstân is net ferkeard,
ha nocht mei in glês wyn.
* Foto ‘Glês wyn’
oktober 6, 2020
van Vincent van Gogh*
Ik was gewend aan blauwe luchten,
waar de zon het voor het zeggen had,
zodat ik baadde in het licht,
dat op de meeste doeken kwam,
dus gaf het leven dubbel zicht,
maar toch…
… verloor ik uitzicht in het zuiden,
in die hemel heb ik dat gehad
wat bleek de hel, voor mij gesticht.
Ik ben gekomen naar het noorden,
waar de zon zijn macht met wolken deelt,
zodat het licht mij minder zegt,
wat uit de meeste doeken spreekt,
dit leven geeft een ander beeld,
en toch…
… verlies ik uitzicht op het noorden
door het onweer dat mijn onrust deelt,
ik heb mij aan die knal gehecht.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Landschap met onweershemel’
