oktober 13, 2020
van Vincent van Gogh*
Hoeveel wegen ik heb afgelegd,
ik zou het echt niet weten,
in mijn ogen zijn het veel,
ik zag het vaak niet zitten,
ben de meeste dus vergeten.
’t Overkomt me wat een ander zegt,
een oordeel over wegen,
dat een greep doet naar mijn keel:
wat zou mij doen bewegen
anders dan verlaten stegen?
In beweging naar het tarweveld
zag ik wel honderd raven,
in mijn ogen veel te veel;
ik werd gewaar drie wegen…
waar zou ik mijn lot begraven?
Links of rechts, alleen het midden telt
de meeste, dus bewogen
loop ik tussen groen en geel
naar ’t landschap zonder einder
met de zwarte vlucht voor ogen.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Tarweveld met vliegende raven’
oktober 12, 2020
Fleane, swimme, dûke,
’t binne fûgels fan komsa,
kom allegearre yn formaasje,
dan sil gjin fisk mear wille ha.
Wjukken om te brûken,
snaffels slaan ynienen ta,
nei mei-inoar kommunikaasje,
gjin fisk ûntsnapt deroan, no sa!
Fiskje sûnder fûken,
konkurrinsje, nee, net sa,
men docht it foar de hiele naasje,
dêr wol dy naasje wol op ta.