november 4, 2020
fan ûnbekend*
Wy binne neaken kommen
út ’e memmeskurte wei
en neaken geane wy werom,
noch nea hat ien syn lean meinommen.
Men soe der siik fan wurde
om sa neaken wer te gean,
wat hâldt men fan it skreppen oer?
t Is neat mei neat, te min foar wurden.
It brea yt men mei lijen,
dêr oerhinne falt it skaad
fan argewaasje en fertriet,
lit ús oer ’t wiffe libben swije.
Lit ús mei nocht dan ite
wat troch God rynsk skonken wurdt
en drinke op in goed bestean,
dat libbenspart sil ús net spite.
Men hoecht net nei te tinken,
hat gjin soargen oer de dei
fan juster, dy komt net werom,
God sil de dei fan moarn ús skinke.
Yllustraasje ‘Neaken’
november 3, 2020
van Jean-Léon Gérôme*
Appromattox Court House,
het hof waar elk verdient
het recht en waar het onrecht
wordt gesteld in ’t ongelijk,
de vrede wordt ermee gediend.
Appromattox Court House,
waar men ook vrede sloot
na vier jaar burgeroorlog:
voor of tegen slavernij,
de vrijheid die noord slaven bood.
Zuid verloor, in Court House
moest Lee als generaal
de vrijheid van de slaven
wel erkennen, het gelijk
van Grant, de eenheid leek totaal.
Maar verdeeld zijn staten
die gaan voor ’t ideaal
van exclusief of eenheid,
ongelijk of laat gelijk
de waarheid zijn… een oud verhaal.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Let ús have peace’