november 23, 2020
Se hâlde ôfstân fan elkoar,
de blauwe reager en de ree
fanwege grut ferskil fan aard,
mar ek om’t sy solistysk binne,
gjin leden fan in koar.
Sy draaie tagelyk de kop
en stimme dêryn wol wer mei,
nijsgjirrich nei wat boppe bart,
se harkje nei wat sy net kinne,
it protterliet klinkt op.
It koar sjongt fan in nije dei
foar elkenien dy’t sjonge kin,
’t ferskil giet no fan leech nei heech,
bas of sopraan, de ree en reager,
sy dogge solo mei.
november 22, 2020
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
De heuvel wie om djip te graven,
want dêrûnder lei it âlde Ur,
dat Woolley boppe helje woe
om oer it libben mear te witten:
it bestean fan foarst en boer.
Hy djippe op de keningsgrêven
fan de dynastyen yn de tiid
doe’t Ingelân noch net bestie,
de measte grêven wiene stikken…
misdied dy’t der letter wie.
It grêf fan keningin Puabi
kaam mei al syn rykdom foar it ljocht:
goud, juwielen en ek noch
har trijentweintich tsjinneressen,
wat de tiid fan Ur meibrocht.
De harpe hat yn Ur ek klonken,
Woolley fûn dy mei in bollekop
fan goud, fersierd mei suver blau;
syn djipgeand graafwurk koe net stikken:
Urs ferline nei de top!
* Foto ‘Leonard Woolley mei in byldsje’
** Foto ‘Leonard Woolley mei de harpe’
