november 25, 2020
fan ûnbekend*
De minsken dy’t kwea dogge,
wurde faak mei ear begroeven,
ek noch prize om har wurk,
al wiene it ek boeven.
Om ’t straf net daliks folget
op ’e sûnde, hat dat folkje
nocht oan kwea, want oan it swurk
ferskynt noch mar in wolkje.
It lange libben fan de
sûnders seit neat oer wat komme
sil, want wa’t it kweade docht,
syn libben is ferdomme.
Rjochtfeardigen fertsjinje
wat ferkearden meastal krije;
wat ik om my hinne sjoch:
sy moatte it belije.
Ik sette doe myn sinnen
op it sykjen om Gods wurken,
mar myn wurk wie om ’e nocht,
ik seach it ljocht net skinen.
Ik ha de wille prize,
want ik fûn, der is neat better
as te drinken op ’t bestean,
gjinien wit noch fan letter.
* Yllustraasje ‘Drinke op it libben’
november 24, 2020
van Jean-Léon Gérôme*
Ze zaten hoog op hun kameel
en keken op de kleurling neer
of hoe hij ook mocht heten,
die vaak zwierf in de woestijn,
te horen aan zijn schorre keel.
De generale staf liet zien
dat Frankrijk heerste overal,
wat iedereen moest weten,
ook al was in de woestijn
geen mens… de kleurling bovenal.
De keizer gaf het tempo aan
en met de stap van de kameel
kon hij Egypte meten,
land dat meer was dan woestijn,
er was geen tijd om stil te staan.
Napoleon op zijn kameel
had tijd en hoogte om te zien
wat zagen de profeten:
verder dan de zandwoestijn,
zijn wereld als een groot geheel.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Napoleon en zijn generale staf
in Egypte’