november 6, 2020
fan Jean-Baptiste Marie Pierre*
Leda koe it wier net witte
dat de swan syn lange hals
har kant útstekke soe
om har lichem te berikken…
hy blaasde, wat klonk falsk.
Leda koe net sitten bliuwe,
want de snaffel treau har del,
wat sy perfoarst net woe,
mar de swan woe mear berikke:
ien wurde, dus in stel.
Leda lei dêrnei de aaien,
’t famke kaam út ien dêrfan
mei Zeus as wiere heit,
dat Helena soe berikke
de skientme fan in swan.
* Jean-Baptiste Marie Pierre (1714-1789)
Skilderij ‘Leda en de swan’
november 5, 2020
fan Jan Jansz. Mostaert*
It wie har territoarium,
dêr’t sy mei dieren libben,
lykas yn it paradys
man Adam en frou Eva
de harmony neistribben.
Dus koe it yn it paradys
wol bleat en ek yn frede
by it yndianefolk;
yn ’t neaken woe elk nocht ha,
wol bûn oan eigen seden.
De frede flechte foar ’t geweld
fan swurden en gewearen,
lykas ’t skoander paradys;
de Spanjaard woe har lân ha…
wa koe de fijân keare?
De yndianen, sûnder stiel,
begûnen rap te rinnen
yn in rige nei de striid;
doe gie it bleat op ’t lot ta
dat neat foel sa te winnen.
* Jan Jansz. Mostaert (sirka 1475-1552)
Skilderij ‘Lânskip mei in episoade
út ’e ferovering fan Amearika’