november 10, 2020
van Vincent van Gogh*
Ik heb de plek geschilderd
waar het eens gebeuren zal,
waar geen mens dan komen zal,
waar alles is verwilderd.
Die plek heb ik gekozen
voor mijn allerlaatste val,
blind liep ik vaak in de val
van doornen zonder rozen.
Dan wordt de hemel duister
als ik door de velden loop,
in de stilte richt de loop
en naar het ruisen luister.
Ik zie nog hoe ik schilder,
maar ik heb geen doek te koop,
zelf heb ik ook niets te koop…
’t vooruitzicht maakt me milder.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Landschap met donkere hemel’
november 9, 2020
Wannear’t de wolken mei de sinne boartsje
sûnder ek mar ien drip los te litten,
slacht it gea foar master op,
fertelt hoefier de paden rinne.
De master struit syn wiisheid oeral hinne,
wiisheid dy’t de wittenskip net mjitte
kin, natuerlik is de rop
fan master yn al syn ferhalen.
Ferhalen dêr’t syn learlingen nei tale,
want it minskdom hat it sitte litten,
sloech syn master foar de kop,
mar hjoed sil ’t oars, it moat dochs kinne…
Sjoch hoe’t de paden nei de fierte rinne,
dêr’t de takomst leit, it wolkom hjitten
bart al boartsjend sûnder stop
troch wolken, sinne, ek troch master.
