december 1, 2020
van Jean-Léon Gérôme*
Hij staat erop, het is ook om
te zitten, stil genietend van de pijp
en rokend weg te dromen,
daarna op te staan om uitgerust
weer op de markt te komen.
Zo prijst hij zijn tapijten aan,
als vruchten in zijn atelier gerijpt,
waarin ’t motief van bloemen;
met die handel is hij uitgerust
om zich te laten roemen.
Maar roem, zo heeft hij wel geleerd,
heeft in een kritisch oog zijn tegendeel,
dus blijft hij niet gelaten
wachten, maar verkondigt weer de lust
van zitten, roken… praten…
… want praten volgt op weer gaan staan
en vormt van stil genot het tegendeel.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Tapijthandelaar’
november 30, 2020
It wie in moarntiid mei de dize
oer it fjild, wat joech de sfear
om minder skerp te sjen
en út en troch te rieden,
mar wie men dêrmei klear?
In keppel jout earst gjin betizing,
want it each sjocht it gehiel,
’t detail giet sa ferlern;
wat hat it ek te bieden
as mar in ûnderdiel?
Ynienen krijt it wat bysûnders
as in ko mear poaten telt
as fjouwer, sa te sjen;
in bern dat noch net skiede
kin, is wat de geast fertelt.
