december 11, 2020
fan Albrecht Dürer*
Lit dy frouwen razend dûnsje,
want dan binne se op dreef,
gjinien mei harren imitearje,
skeld sa’n frou net út foar teef.
Dionysos lit har dûnsje,
god fan orgyen mei drank
en mear noch, net te permittearjen,
harkje net, falsk is de klank.
Panterfellen om de skouders,
yn gewaden oant de grûn,
sa ha sy oaren wreed tamtearre,
mei de stêf de klappen jûn.
Orpheus skuorden se yn stikken,
om’t er harren bûtensleat,
dus lit dy frouwen razend dûnsje,
moard op oaren wurdt dan neat.
* Albrecht Dürer (1471-1528)
Yllustraasje ‘De dea fan Orpheus’
december 10, 2020
fan Jacob Backer*
Hy fielde him in foarst te ryk,
mar sûnder jild, wol mei in kroan,
sa rûn er troch it iepen fjild
te fluitsjen, dûnsjend oer de greppel,
as model foar Janneman, syn soan,
al hoedzjend ek de keppel.
De keppel harke nei de fluit,
fan heech nei leech, it wie de toan
dy’t oprôp: ‘Jou jim no mar del!’
Hy hoegde langer net te roppen,
bleau as kening sitten op ’e troan
en telde spyljend alle koppen.
Syn fluit fertelde fan it ryk
dat hy as hoeder stichte hie,
fan leech nei heech, in moai model
om sûnder fluit te imitearjen
troch de soan, dy’t grutsk foar hoeder stie,
de keppel koe ’t wurdearje.
* Jacob Backer (1608/1609-1651)
Skilderij ‘Hoeder mei krânse en fluit’
Skilderij ‘Jonkje yn hoedersklean’
