december 15, 2020
van Jean-Léon Gérôme*
Het was haar groot verlangen
waarbij zij moeilijk komen kon,
omdat de deur zat in het slot,
wel hoorde zij zijn stem,
maar ’t lied bleef niet lang hangen.
Wel bleef de afspraak zweven
die in zijn lied verweven was:
om zeven uur geeft het complot
de kans voor jou en mij
de liefde te beleven.
Eén afspraak was te weinig,
omdat zij niet bij ’t venster kon,
dus kwam een derde in ’t complot,
die boog voor haar en hem,
wat overkwam als geinig.
’t Verlangen liet zich blussen
op grote hoogte, in de pas
met lied en afspraak, dubbelop;
met rugpijn ging ’t voorbij
na niet te tellen kussen.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘De afspraak’
december 14, 2020
Se sitte tusken bei en snile
út it sicht fan ’t skrillich wyld,
dat sels noch net te sjen is,
te betiid foar daliks al yn byld.
Se ha ’t oan tiid om nijs te dielen,
op te skeppen oer de bút,
dy’t no net mear te sjen is,
mei de hagel skeat it bloed derút.
It giet fan hazzen nei de guozzen,
fierste folle foar de boer,
dy’t sjocht wat sa ferlern giet,
fretters sprekke op tsjin syn natoer.
It praat komt út by rappe reeën,
folle grutter as in goes,
gjin wyld dat him mear sjen lit…
gean se sûnder bút dan mar nei hûs?
Dan rize beide jagers boppe
lysterbei en snile út,
de lopen wurde rjochte
foar de knal… de hazze naait rap út.