januari 19, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
Het vroege licht komt langzaam binnen
na een nacht van waakzaamheid
voor wat zij zien als oude wetten
van een macht die onrecht tolereert
om zo de vrijheid te beletten.
Zij hebben alles nog te winnen,
want verloren hadden zij
zichzelf aan dwingende dictaten,
maar nu nemen zij de eigen pen
om vast te leggen na lang praten.
Het schrijven gaat niet zonder stoten,
want de vrijheid is complex,
tenslotte komt er een verklaring
die het land verenigt, staat na staat,
’t komt wereldwijd als openbaring.
Tweehonderdvijftig jaren later,
afgerond op dit getal,
komt weer een eind aan de dictaten
die bevorderen inlandse haat…
de tijd schudt weer dezelfde kaarten.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Werken aan de
Onafhankelijkheidsverklaring’
januari 18, 2021
Wêr sille dy twa hinne
no’t de sinne noch net riist
foar minsken yn de iere moarn?
Gjin boerd dat nei de takomst wiist:
‘Lit ús mar fierder rinne, soan.’
‘Mar heit, hoe soe it kinne
dat de himel no yn brân
stiet, wa stiek oan dat fjoer?’
‘Gjin minske hat dêryn de hân,
want oer dat fjoer giet de natoer.’
‘Lit ús mar fierder rinne,
heit, dan stelle wy de fraach
oan de natoer, dy kin it wol
fertelle, want wol heit net graach
it antwurd witte… ik hâld fol.’
‘Do silst de wierheid winne,
soan, troch beide: wittenskip
of ek mystearje, hâld mar fol;
in stjer is grutter as in stip,
de sinne mear as ljochte bol.’