februari 3, 2021
fan ûnbekend*
Myn leafste is unyk
mei weagjend hier
en wite tosken,
wêr is in faam oan har gelyk?
Sjedêr de hegerein:
de kening mei
syn kreaze froulju,
sy wurde troch myn leaf ferslein.
Eachappel fan har mem
as iennichst bern,
de fammen priizje
har lokkich, suver is har stim.
De moanne, dage en
de sinne, sjoch,
sa skynt myn leafste,
ik wol har sa it leafste sjen.
* Yllustraasje ‘Folle moanne’
februari 2, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
Een hond te midden van de honden,
op die wijze leefde hij,
nadat hij wijs geworden was
door het schandaal met kapitaal…
hij heeft zijn onderdak gevonden.
Een ton bood tegen zon en regen
hem bescherming dag en nacht,
hij voelde zich zoals hij was:
gelukkig met zijn kom en nap,
wat hij beschouwde als een zegen.
Een zegen vond hij masturberen,
wat hem ook gegeven was
als man, een climax van geluk,
hij deed het vaak in ’t openbaar,
geen argument kon ’t wrijven keren.
Kon hij zijn honger ook maar stillen
door te wrijven op zijn maag,
dat was zijn tegenargument,
zichzelf voorzien, dus autarkie…
wie zou geen eigen wijsheid willen?
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Diogenes’