februari 18, 2021
fan Johannes Vermeer*
De spegel lit de pearels sjen,
dêrfoar it strakke lint,
dat bûn wurdt ta in strik;
de spegel jout ek noch in hint:
dit doch ik!
De spegel lit de eagen sjen,
noch grutsker as in pau
sjocht sy nei snoer en strik;
de spegel spegelet har as frou:
dat bin ik!
De spegel kin it kleed net sjen
dat op ’e tafel leit,
yn plak fan wyt is ’t swart,
wat har de takomst faaks foarseit,
wat moarn bart.
Sy draacht it hert noch like heech
as ’t glimmend pearelsnoer;
wat moarn bart, sjocht se wol,
oars slacht sy sliepend in dei oer…
as in mol?
* Johannes Vermeer (1632-1675)
Skilderij ‘It pearelsnoer’
februari 17, 2021
fan ûnbekend*
Wa kin de leafde tsjutte,
binne dêr wol wurden foar
of giet sy fier dêrboppe út?
De leafde lûkt in himelsk spoar.
De leafde kin betsjutte
folle mear as wat men tinkt,
gjin wurd stekt djipper as in tút,
dy’t oan it hert de slachkrêft skinkt.
De leafde is sa sterk wol
as de dea, de hertstocht hurd
as ’t deaderyk, de gloede komt
út flammen fan de Heare fuort.
De wetterstreamen kinne
net de leafde dwêste, gjin
rivier spielt fuort wat leafde docht,
sy spielt sels alle smoargens skjin.
* Yllustraasje ‘Leafde’