april 19, 2021
Hoefolle tearen ha ik al?
Ik bin al âld, mar hâld my goed
en bliuw noch jierren rjocht oerein,
want beammen stribje nei de hichte
mei tank oan poddestuollen by de foet.
Wy binne jong en stekke net
sa fier de kop en stâle út
de grûn, ha wol ferbining mei
de triedden fan in machtich netwurk,
dat mei de âlde beam kontrakten slút.
Wy fiere foar dy wetter oan
en fosfor, stikstof, sis dus mar
hoefolle, wy as liedings by
de fleet, wy litte dy net stikke…
dyn kost, dêr binne wy no ienkear foar.
Ik jou fansels ek wat werom,
as netwurk ha jim grut ferlet
fan fet en sûker om te dwaan
wêr’t jim op ’t lêst foar makke binne…
natuerlik is by ús de heechste wet.
april 18, 2021
fan ûnbekend*
De adel moast de lieding ha
yn ’t leger, sa hie ’t altyd west,
mei oan it haad de keizer,
’t moast sa bliuwe yn de naasje,
adel oan de macht foldie it bêst:
mei it ferline op ’e takomst ta.
As âldste soan fan offisier
Von Hindenburg koe hy net oars
as yn it leger fan de
keizer, stridend foar de naasje;
foar de macht hie hy in skerpe noas,
hy woe oer grinzen hinne… withoefier.
It folk keas him as presidint,
in demokratysk rjocht yn ’t lân
dat earder oarloch fierde;
oan de wet moast hy him hâlde,
dat de macht lei net mear yn ien hân…
en holle… oan de ein waard hy demint.
It gie net oer fan heit op soan,
lykas de adel iuwen wend
wie, want it folk mocht kieze
neffens demokratysk foarskrift;
hoewol’t Hitler rekke gau bekend,
seach Hindenburg him as syn keizer oan.
* Foto ‘Paul von Hindenburg’