mei 23, 2021
fan ûnbekend*
Ibn Saud, trijedûbel winner,
telde him úteinlik ryk
mei twaentweintich frouwen
én Arabië, it ierdske slyk
begûn foargoed te streamen.
Hy stamme út it hûs fan Saud,
waard de lieder fan dy stam,
kriich fan syn folk ’t fertrouwen,
stiek Arabië yn fjoer en flam
en koe him kening neame.
Hy stribbe nei in suver leauwe,
makke ’t paad nei Mekka frij
foar pylgers om te skôgjen
de Kaäba foar har heechst gewin
om fierder oer te dreamen.
Ibn Saud joech it lân syn namme,
skonk it fiifenfjirtich bern,
dit wiene dan de soannen,
fan de dochters wie er net in fan:
‘Ik sil gjinien beneame.’
Foto ‘Ibn Saud’
mei 22, 2021
fan ûnbekend*
Jesaja
Jeruzalem, do liuw fan God,
litst jier nei jier foarbygean,
fierst it hiele jier troch feesten,
mar it sil dy near fergean.
Troch God wurdst yn it neare dreaun
en klagest oer de fijân,
dy’t dy ynslút, skânsen opsmyt,
delslacht troch syn wrede hân.
Dyn wurden komme út ’e grûn,
want ek dyn geast is delslein,
’t lûd is troch it stof bedimme,
mar ’t betsjut noch net de ein.
Ynienen is der frettend fjoer,
om’t God it foar dy opnimt,
grut geweld fan stoarm en tonger,
wat dy folle better stimt.
De fijân sjocht him yn de dream
oan tafel iten, drinken,
mar wat bliuwt, is toarst en honger…
‘Sjoch,’ seit God, ‘wat Ik dy gun.’
Yllustraasje ‘Wat God Jeruzalem gunt’