mei 25, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
De sultan heeft zijn tijd gehad,
de troon verwisseld voor de tombe
met daarboven kleuren ter
herinnering aan zijn bewind,
zijn armen reiken ver.
Twee onderdanen buigen diep
hun hoofd vanwege hun positie
onder sultan… is hij dood?
Voor hem te vroeg al was hij oud,
dus is zijn macht nog groot.
De schildwacht wacht, maar zonder doel,
op wie wat in zijn schild zal voeren,
uren kruipen voor hem voort,
zijn wacht heeft weinig zin: wie dood
is wordt niet meer vermoord.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘De schildwacht
bij de tombe van de sultan’
mei 24, 2021
It is ’t ferhaal fan elke maitiid,
fan de griene tint rûnom
dy’t tsjûget fan de hoop op groei
fan ynsjoch hoe’t der lykwicht
komme moat yn de natoer.
It minskdom hâldt fan konsumearjen,
hâldt dêrfan in protte oer
en lit it oer oan it miljeu
om op ’en doer dat op te
romjen, mar soks is net neat.
Dus sil it romjen soms mislearje,
’t sein stiet dan foargoed op read,
dat sjocht men mei ien eachopslach:
it blikje op in keale
tûke hat in lang bestean.
It is ’t ferhaal fan troch de jierren
hinne altyd derfoar gean
om lykwicht oan ’t miljeu te jaan,
dan sprute keale tûken
út, se springe fol yn bloei.