mei 4, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
Wie sterk is, zal het overleven
regelrecht door de woestijn,
want altijd geldt de regel:
ga rechtdoor en raak niet uit de koers,
laat dat je streven zijn.
Wie twijfelt, loopt de kans te dwalen,
laat het over aan zijn paard,
dat regelmatig verder
gaat met losse teugel als zijn koers,
hoewel met minder vaart.
Wie zwak wordt, kan niet verder streven
naar de koers die regelrecht
voert naar bekende wegen,
geeft het stervend paard wat het verdient:
‘Excuus, mijn koers was slecht.’
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Ruiter en zijn paard in de woestijn’
mei 3, 2021
Se binne wyt, domestisearre,
fiele har by minsken thús,
ha gjin ferlet om heech te fleanen,
jouwe har by sljochtwei hinne del,
wat bliken docht út sloppe fearren.
Der is gjin sân om yn te stekken
’t slûge kopke as de strús,
de fûgel fan it koarte fleanen
mei de ynstek by gefaar gjin tel
oan tinke, wat kin ’t him ferrekke!
Klimaatferoaring, lit mar sitte,
jou dy del by tante Truus,
de útstjit moat mar rêstich fleane,
bliuw dus op ’e grûn mei ’t hiele stel
om neat te dwaan en neat te litten.
Dus stek de kop mar yn de fearren,
foar it firus joust net thús,
dat kin om dy de loft yn fleane,
’t komt dêrnei op oare plakken del,
do litst dyn wyt sa net bedjerre.