mei 6, 2021
fan William Turner**
Farwol, kollega en myn freon,
de bist de wide see op fearn
as keunstner, dyn bestimming
lei noch fierder as de kym,
do hast de frijheid preaun.
Ik rôp dy ek noch achternei:
‘Oant sjen, ik wachtsje op dyn keunst
dyst makkest yn de stimming
fan tefreden bin ik mei
de skym dy’t wiist de wei.’
Farwol, kollega en myn freon,
ik sjoch dy net op ’t dek mear stean,
do glydst nei dyn bestimming:
’t seemansgrêf; myn liet op rym
is nei it skip ta dreaun:
The midnight torch gleamed o’er steamer’s side
and Merit ’s corse was yielded to the tide.
* Seemansgrêf fan Sir David Wilkie
** William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘Frede – begraffenis op see’
mei 5, 2021
fan ûnbekend*
Jesaja
In stienbult is de grutte stêd,
in púnfal is de sterke festing,
’t kastiel fan heechmoed stiet net mear
oerein, wurdt nea wer opboud,
de Hear bringt yn it lot in kear.
It lot fan swakken lûkt de Hear
Him oan, Hy is foar har in taflecht,
in feilich skûlplak by min waar,
in skaad by gleone hjitte,
sa rinne swakken gjin gefaar.
De Hear stjoert op ’e rjochtdei oan,
de grutske keningen bedarje
yn ’t djippe fan in drûge put
of achter tichte doarren,
har delgong, heech nei leech, is grut.
De bleke moanne krijt in kleur
fan skamte en de gleone sinne
is yn betizing, lûkt wyt wei,
want kening is de Heare
yn Sion foar in nije dei.
Foto ‘Reade moanne’
