juni 24, 2021
fan Jacques-Laurent Agasse*
Dêr stiet er yn syn lange jas
en op it hier de hege hoed,
eksoatysk foar de Arabieren,
dy’t yn rok en mantel stean,
it giet om harren dieren.
Op hege poaten stiet it dier
mei op ’e romp de lange hals,
eksoatysk foar de westerlingen,
dy’t foar ’t allochtoane gean:
in bist mei brike ringen.
It bûcht de kop en jout him oer
oan Edward Cross syn hannelsgeast,
eksoatysk foar de Arabieren,
dy’t fersteld stean fan it bod,
royaal om feest te fieren.
De reis wurdt lang foar de sjiraf
en ûnbekend is it gebiet
dêr’t Cross him oan de adel skinke
sil, sa is it dier syn lot,
dus lit him earst mar drinke.
* Jacques-Laurent Agasse (1767-1848)
Skilderij ‘De Nubyske sjiraf’
juni 23, 2021
fan ûnbekend*
Jesaja
Oerein, jim soargeleaze froulju,
fammen dy’t jim feilich fiele,
hear wat ik te sizzen ha,
jim sille yn it needlot diele.
Oerein, it sil net lang mear duorje
dat jim fan ûntsetting trilje,
mei de druveplôk is ’t dien,
jim honger is net mear te stiljen.
Oerein en klaai jim út, yn ’t neaken
steane jimme klear foar sekken
om de mul en klappen op
it boarst, de toarnen sille stekke…
… want al it boulân leit derhinne
as ferwyldere, ferlitten
is de stins en stil de stêd,
de ezel sil dit lân besitte.
* Foto ‘Wylde ezels’
