september 21, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
Als jongen sloeg hij al een grens
van palen, toen nog slagen
met zijn handen om daarna
voor ’t land een grote slag te slaan:
voor slaven ging het dagen.
Het ging niet zonder slag of stoot:
het zuiden tegen ’t noorden,
’t werd een zaak van sta of ga,
het zuiden stond voor slavernij,
het noorden ging voor woorden…
… ontleend aan wat in het begin
de wens was van de staten
die verenigd waren voor
de toekomst, onafhankelijk,
dus vrij van wie bezaten…
… de macht om telkens toe te slaan,
zoals een rijke blanke
die de zwarte mens bezat
in weerwil van de president,
hij wou het volk bedanken…
… voor ’t komen tot een nieuw begin
van eenheid, die zou slagen
als de mensheid vrede had.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘President Abraham Lincoln
die een toespraak houdt’
september 20, 2021
Se binne jong en wolle wat,
earst rinne oer it skulpepaad,
dêrnei de rjochterwjuk útslaan,
rap folge troch de linker,
’t is mei skreauwen net te dwaan.
Dochs falt it fleanen noch net ta
mei rjochts of links, it leit yn ’t aard
de eigen slach it rjocht te jaan
de hichte yn te wjukjen,
’t is mei skreauwen net te dwaan.
Mar komme sy op ’t paad wer del,
dan slacht de wurgens samar ta
en sil de foks syn slaggen slaan:
by trije jongen byt er
ta, ’t bart sûnder lûd te jaan.
