oktober 1, 2021
fan ûnbekend*
Hy wie fan alle merken thús,
mar thús hie er gjin libben,
want Xantippe wie in hellefeech,
sadat er deis wie op ’e merk,
dêr’t hy nei wierheid stribbe.
As boarger wie er earst soldaat
om sa te ûnderfinen
hoe’t it libben wie, fan leech nei heech
en wer werom, sa waard er sterk
fan geast om fel te skinen.
Mei jonge feinten yn petear
troch fragen skerp te stellen,
sa kaam boppe wat de wierheid wie,
dy wierheid fûn ’t gesach net wier
en mocht er net fertelle.
In swiere straf kriich Sokrates,
hy soe de jeugd bedjerre
kaam nei foaren yn Athenes rie,
’t gif út ’e beker krong yn spier
en nier, sa moast er stjerre.
* Byld ‘Sokrates’
september 30, 2021
fan Jean-Léon Gérôme*
Sy koe yn alle bochten,
linigens wie har op ’t lichem skreaun,
mar ’t skriuwen lei har minder,
dat gjin streek kaam op it blêd,
sy die wat manlju by har sochten.
Gjin swurd, mar wol in sabel,
want dat wapen makke ek in bocht,
wat naadleas by har paste:
sy en sabel op ien bêd,
foar manlju wie soks formidabel.
Twa sabels, op ’e holle
ien, de oare yn de rjochterhân,
sa hold sy ’t krekte lykwicht,
stadich dûnsjend, mar ek rêd,
foar manlju die sy neat tefolle.
Sy seagen, fantasearren
mei har eigen sabel troch de rôk,
belibben sa har bleate
dûns op ien en ’t selde bêd…
de manlju ha de dûns wurdearre.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Skilderij ‘Sabeldûns yn in kafee’