september 22, 2021
As jonkje hie er fan de bôge heard
dy’t Noäch oan de himel seach
neidat de arke wer op ’t drûge stie,
de rêding fan it nije libben…
hie er doe syn arke al op ’t each?
Miskien in klompskip yn de Baarder feart,
dat fêstsiet oan in lang stik tou
en dêr’t oan ’t roer in boartersbistke stie,
mar Noäch liet er grif dêrbûten…
letter makke er syn arke ôf.
De pream mei opbou, noch yn âlde steat,
in wenning foar in goede priis
yn jild, mar mear noch foar it heechste lok
foar minsken fan it nije libben…
stoarm noch floed brocht harren fan de wiis.
Nei jierren fûn in transformaasje plak,
de oergong nei it romme sicht
oer grûn en wetter by de Snitser mar
foar har genot fan ’t frije libben…
Jierren letter die er wer syn plicht.
Doe’t sy it sicht ferlear op it bestean,
hat hy foar har de rjochting wiisd
fan arke nei sân heech en wer werom,
hy soarge foar in gaadlik libben…
rekke sels dêryn noch net fertiisd.
Fan ’t Potten-wetter nei de ‘Waterman’,
omdat syn geast gjin sicht mear hie
op Noächs arke op ’e fêste grûn,
hy koe it sels net langer rêde…
mei syn eigen arke briek de trie.
september 21, 2021
van Jean-Léon Gérôme*
Als jongen sloeg hij al een grens
van palen, toen nog slagen
met zijn handen om daarna
voor ’t land een grote slag te slaan:
voor slaven ging het dagen.
Het ging niet zonder slag of stoot:
het zuiden tegen ’t noorden,
’t werd een zaak van sta of ga,
het zuiden stond voor slavernij,
het noorden ging voor woorden…
… ontleend aan wat in het begin
de wens was van de staten
die verenigd waren voor
de toekomst, onafhankelijk,
dus vrij van wie bezaten…
… de macht om telkens toe te slaan,
zoals een rijke blanke
die de zwarte mens bezat
in weerwil van de president,
hij wou het volk bedanken…
… voor ’t komen tot een nieuw begin
van eenheid, die zou slagen
als de mensheid vrede had.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘President Abraham Lincoln
die een toespraak houdt’