oktober 2, 2021
fan ûnbekend*
Jesaja
Dyn wittenskip en wiisheid
binne wegen nei ’t ferdjer,
foarsizze net wat komme sil,
men sjocht dat yn gjin stjer.
Beswarrings, tsjoenderijen,
fynst gjin baat by sok gedoch
en jagest dêr gjin skrik mei oan,
gjin minske sjocht no noch.
De lju dy’t stjerren skôgje,
sjogge út ’e moannestân
wat dy al gau oerkomme sil,
ha harren tiid no hân.
Sy binne lykas striekes,
dy’t ferbrâne yn it fjoer,
se rêde harren libben net,
de glâns as stjer is oer.
Omdatst dy sa beswarre
lietst troch harren tsjoenderij,
falt dy grut ûnheil op ’e lea,
har god sprekt dy net frij.
* Foto ‘Universum’
oktober 1, 2021
fan ûnbekend*
Hy wie fan alle merken thús,
mar thús hie er gjin libben,
want Xantippe wie in hellefeech,
sadat er deis wie op ’e merk,
dêr’t hy nei wierheid stribbe.
As boarger wie er earst soldaat
om sa te ûnderfinen
hoe’t it libben wie, fan leech nei heech
en wer werom, sa waard er sterk
fan geast om fel te skinen.
Mei jonge feinten yn petear
troch fragen skerp te stellen,
sa kaam boppe wat de wierheid wie,
dy wierheid fûn ’t gesach net wier
en mocht er net fertelle.
In swiere straf kriich Sokrates,
hy soe de jeugd bedjerre
kaam nei foaren yn Athenes rie,
’t gif út ’e beker krong yn spier
en nier, sa moast er stjerre.
* Byld ‘Sokrates’