oktober 6, 2021
fan ûnbekend*
Jesaja
Jim nammen tsjûgje fan in folk
dat swart by God de Heare,
mar net earlik en oprjocht;
as boargers fan Jeruzalem,
ha jim dy stêd as hillich eare.
Fan âlds wie Ik foar jim de tolk
dy’t spriek oer wat der barre
soe, Ik die it, wie oprjocht,
dat jim net sizze soene: ‘Sjoch,
myn ôfgod koe him danich warre.’
Mar foar de dei fan hjoed hast neat
fernommen fan wat skepen
is, want do wiest spikerhurd,
fan izer wie dyn nekke,
neat hasto fan myn dwaan begrepen.
Fan koper wie dyn brein, dat neat
opsloech fan myn berjochten
oer wat ik ferrjochte hie;
yn ’t fjoer fan de ellinde
bist suvere, mei gloed ferljochte.
* Yllustraasje ‘Fjoer’
oktober 5, 2021
van Thomas Moran*
Noem de namen van de zwarten
die op zee verdronken zijn,
nog liever dát dan slaaf te zijn,
de zon zonk met hun lichaam mee,
voor hen ging die voor altijd onder:
vriendschap in de woeste zee.
Noem de namen van de roden
die voor blanken roder zijn
dan bloed omdat zij minder zijn
dan mensen met een blanke huid,
de zon ging bloedrood voor hen onder,
teken dat hun licht was uit.
Laat de zee en aarde noemen
wie al lang vergeten zijn,
maar als geheel in leven zijn;
de blanken kleuren zelf bloedrood,
hun zwart verleden gaat ten onder,
vriendschap rijst op uit de dood.
* Thomas Moran (1837-1926)
Schilderij ‘Woeste zee’
Schilderij ‘Zonsondergang’
