oktober 8, 2021
fan ûnbekend*
Dichter, militêr en diplomaat,
hy wie dêrnêst ek hannelsman,
syn spoaren hie er wol fertsjinne,
letter kaam der ien spoar by:
as diallaktes wiisde hy it paad.
Middeler, dy funksje kaam him ta,
de lege en de hege stân,
dêrtusken moast it goed ferrinne:
grûn ferdiele, skuldefrij
troch ’t libben gean, sa woe Solon it ha.
Hûndert jier, syn wet joech hy dy kâns,
dan waard Athene it model
fan lykwicht tusken alle boargers,
mar de kâns gie gau foarby
troch tiranny, de stêd wie út balâns.
* Byld ‘Solon’
oktober 7, 2021
fan Jan Mandijn *
Hy hong al jierren oan de muorre,
de man dy’t by de rûne tafel siet,
de finger roppend yn de hichte:
‘It hat no lang genôch al duorre,
mar foar’t dit nei de bliksem giet,
warskôgje ’k foar de lêste kear!’
De lange tafel syn klandyzje
fermakke him earst ta de teannen út,
mar ’t feest rûn stadich oer de hichte;
de kannen binne net te hysjen
fan leechte, foar’t de baas dit slút,
krijt elkenien noch ien diskear.
Dus strykt de ien de oar oer ’t skouder
en aait de oar de ien oer ’t bleate fel
oant driften rize nei de hichte
rap by de treppen op, de souder
hat plak genôch, elk jout him del…
de baas slút beide eagen… klear!
* Jan Mandijn (sirka 1500-1559)
Skilderij ‘Herberchsêne’