december 14, 2021
van Edward Moran*
Bij ’t bulderen van de kanonnen
laat ze ’t kleed van schrik niet glijden,
zodat zij haar lichaam niet onthult,
dat fier de rechterarm opsteekt,
zij is met trots vervuld.
Vol trots gedenkt zij vier grondleggers
van de vrijheid; die bezonnen
zich op burgerrechten voor het volk,
zij steekt de toorts de hoogte in,
vervult haar rol als tolk.
Als tolk vertaalt zij alle woorden
die te horen zijn uit monden
van partijen die verschillen in
het antwoord op de vrijheids-vraag…
heeft wat zij spreekt nog zin?
Wat valt er dan nog te onthullen?
Laat het kleed maar om de schouders
hangen, want verenigd zijn ze niet
in ’t streven naar rechtvaardigheid,
vals klinkt het natielied.
* Edward Moran (1829-1901)
Schilderij ‘Onthulling van het Vrijheidsbeeld’
december 13, 2021
Wat keare moatten hat de rein,
leit brutsen op ’e weake daam,
hat sa in nije funksje krigen:
tsjillen fan de trekker keare…
de boer hat brûkt syn praktysk brein.
Sjedêr hoe’t grien flokt mei it read,
dêr is de boer noch net op kaam,
hy hat it net foar eagen krigen,
harmony koe him neat leare,
mar efkes fierder by de feart…
… kaam út ’e grûn wat de natoer
seach as in moai model fan keunst,
dat ek de krekte kleuren krige,
harmony lit him net keare,
wat sjocht ek wol de bio-boer.
