november 16, 2021
van Thomas Moran*
De verte laat de wasem zien
van de grote blauwe bron,
die overloopt van hoog naar laag
en vult het meertje bovendien.
Waar dient daarboven anders voor
dan beneden te voorzien
van water dat voortdurend stroomt
en vult zowel het oog als oor.
Geen indruk is zo sterk als hier:
diepe bedding voor de stroom
die slingert door het innerlijk,
geeft energie aan elke spier.
Vermoeidheid kent de mens hier niet,
lopend komt hij bij de bron,
die wasemt door de eeuwen heen
en hem volop van zin voorziet.
* Thomas Moran (1837-1926)
Schilderij ‘De grote blauwe bron’
november 15, 2021
fan David Oyens*
Hy libbet tusken âld en nij,
it âlde jier is it symboal
fan wat foar him noch wearde hat,
it nije moat noch wearde krije,
komt him losser foar… frivoal.
Foar him is Rembrandt it idoal
fan út it donker wei nei ljocht,
de wearde fan it clair-obscur,
dêr wol er him noch wol oan wije,
’t hat syn byld de djipte brocht.
Ferdjipje docht er him yn keunst
dy’t al wat nei ’t moderne skaait,
’t obskure sprekt him ek wol oan,
wat yn it nije jier opljochtet…
libje sa’t de ierde draait.
* David Oyens (1842-1902)
Skilderij ‘Keunstner yn syn atelier
lêst L’Art Moderne’